Tekst oryginalny:
ותקח רצפה בת איה את השק ותטהו לה אל הצור מתחלת קציר עד נתך מים עליהם מן השמים ולא נתנה עוף השמים לנוח עליהם יומם ואת חית השדה לילה
Biblia Hebraica Stuttgartensia:
וַתִּקַּח רִצְפָּה בַת-אַיָּה אֶת-הַשַׂק וַתַּטֵּהוּ לָהּ אֶל-הַצּוּר מִתְּחִלַּת קָצִיר עַד נִתַּךְ-מַיִם עֲלֵיהֶם מִן-הַשָׁמָיִם וְלֹא-נָתְנָה עוֹף הַשָׁמַיִם לָנוּחַ עֲלֵיהֶם יוֹמָם וְאֶת-חַיַּת הַשָׂדֶה לָיְלָה׃
Biblia Warszawska:
Lecz Rispa, córka Ajji, wzięła szatę żałobną i rozścieliła ją sobie na skale, od początku żniwa aż do czasu, gdy spadł na nich deszcz z nieba. Nie dopuściła, aby ptactwo niebieskie rzucało się na nich w dzień, a dzikie zwierzęta w nocy.
Biblia Tysiąclecia:
Rispa, córka Ajji, wzięła worek i rozłożywszy go na kamieniu, od początku żniw aż do zroszenia ich deszczem z nieba, nie dozwalała, by ptactwo z powietrza rzucało się na nich w ciągu dnia, a dzikie zwierzęta w nocy.
Biblia Gdańska:
A wziąwszy Resfa, córka Ai, wór, ropostarła go na skale, na początku żniwa, ażby na nie kropił deszcz z nieba, i nie dopuszczała ptastwu powietrznemu, padać na nie we dnie, ani zwierzowi polnemu w nocy.